And the winner i izzzzz

Het is de tijd van het jaar voor de awards: de MIA's, de sportman/vrouw, de beste restaurants, ja zelfs de slimste mens ter wereld van het  jaar.... Wel, ook ik heb mijn restaurant-belevenissen van 2014 geëvalueerd en the winner izzz... The Jane in Antwerpen!
Veel heb ik niet moeten wikken en wegen, man man man wat een verrukking op het bord, wat een sfeer en wat een kader! En als al die wierook dan nog kan worden samengebundeld in een pakket met een prijskaartje conform een éénsterrestaurant, dan is dat voor mij de perfectie!

Verwacht nu niet dat ik hier alle bordjes haarfijn ga beschrijven, fotootje incluis. Ik vind dat zelf ook saai om te lezen in een recensie en sla die passage altijd over. Maar een beetje verantwoording is toch wel zijn plaats bij zo'n halleluja-houding.

The food
De 'geregjes' die we in parade voorgeschoteld kregen, waren stuk voor stuk een feest voor het oog en de smaakpapillen. We werden getrakteerd op tongstrelende smaken met frisse Oosterse toetsen. Echt pareltjes ook zoals alles gedresseerd was, ongesubsidieerde pure kunst! Met quasi telkens nog een extraatje aan de tafel in de vorm van een bouillon, een granité... waarmee het bordje werd afgewerkt.
Het enige minpuntje dat ik kan bedenken: mijn carpaccio van coquille met avocado werd aan tafel gearroseerd met iets te veel cevichecitrus, waardoor die de bovenhand kreeg en de coquille wat op de achtergrond duwde. Ik kreeg meteen verbaasde (om niet te zeggen verbouwereerde) blikken van mijn disgenoten toen ik die opmerking maakte, maar ik blijf erbij, die serveerster is bij mijn bordje gewoon iets te gul geweest!

The wine
Onbekende wijnen uit regio's die ik niet meteen met wijnmakerij associeer (staat New York, Aosta) maar verrassend lekker, ontdekkingen, en toegelicht door een enthousiaste sommelier met liefde voor het vak.

Het Team
Jonge, efficiënte serveerders/sters die duidelijk fun hebben in hun job, hoe mooi is dat? En een geoliede keukenbrigade die net voldoende tijd tussen de gerechten laat en die je een ruime inkijk biedt (in de keuken uiteraard).

De sfeer
Een streepje muziek op de achtergrond, een losse en gemoedelijke sfeer, voldoende privacy om rustig te kunnen keuvelen met je tafelgenoten, en een prima akoestiek! 

Het kader
Tja overweldigend mooi, die mix van sacrale elementen met een tikkeltje Sergio rock werkt magisch. Je komt ogen tekort. Alleen al die megakroonluchter, wat een pièce de résistance!

En dan komen die ragfijne glazen, hand made messen uit Israël... alles (of toch bijna alles) met The Jane signatuur of course.

Wel, dat zijn zo van die dagen waarop een mens zich volmaakt gelukkig voelt... voor zo'n culinaire belevenis rijd ik graag naar Antwerpen, of liever, rijd ik graag mee want dat geluk hadden we dan ook nog eens.

Sergio en Nick, mijn petje af! Sex on the plate, you've got it!
What a lady die Jane, ik kan niet wachten om haar MAATJE Tarzan te ontmoeten!

Try-out voor kerstmis

Nu de Sint terug naar Spanje is vertrokken - met al die stakingsellende en het ellendige weer hier kan ik de heilige man geen ongelijk geven - begint iedereen stilaan aan Kerstmis te denken. De glühwein-chalets schieten als paddenstoelen uit de grond, die onfortuinlijke touwklimmende kerstmannetjes hangen weer zielig aan de huizen te bengelen en wanneer je door de winkelstraten kuiert, word je zo intens gemarineerd met 'jingle bells muziek' dat die een uur later nog in je hoofd dwarrelt. 
Maar ik hou van de kerstsfeer en het decor mag best ook wat kitscherig en bling bling zijn! 
De fonkelende lichtjes, de feeërieke bomen, de sfeer en gezelligheid... 
Het doet mij denken aan sprookjes, aan Disneyfilms, aan die magische momenten uit mijn kindertijd... Wellicht ook daarom heb ik iets met kaarsen en ben ik zo'n theelicht-mens. Gezelligheid en kaarslicht zijn voor mij onafscheidelijk, zoiets als Sinterklaas en Zwarte Piet of Gert en Samson.

Soit, stilaan tijd dus om ook aan het kerstmenu te denken. Dit is een eerste try-out voor het hoofdgerecht, met in de hoofdrol eekhoorntjesbrood meegebracht uit Piemonte (zie blog-post van november) als basis voor een lekker sausje. Ik serveerde het hier met lamsfilet, maar met een stukje kalfsvlees of waarom niet een kerstige kalkoen past het ongetwijfeld beter. De rest van de cast: julienne van witloof en koolrabi, peterseliewortelpuree en gegrilde Francelinetjes.

1. De julienne: een halve sjalot snipperen en glazig stoven. Kleine blokjes witloof (1 stronk) en koolrabi (een halve) gaarstoven en kruiden met peper, zout en ietwat citroenzeste.

2. De peterseliewortelpuree: 2 peterseliewortels (pastinaak kan ook) schillen en in blokjes snijden. Bedekken met melk, gaarkoken, mixen, kruiden en er een flinke dot zure room (ja 't is Kerstmis hé!) onder roeren.

3. De saus geparfumeerd met eekhoorntjesbrood: een handje gedroogde paddenstoelen 1 à 2 uur laten weken in lauw water. Door een zeef gieten, het vocht opvangen en het laten inkoken tot er maar een bodempje overblijft. 100 ml kalfsfond toevoegen, kort laten inkoken, kruiden en de saus wat opdikken met Maïzena bruine roux minute. Je kunt er ook klontjes koude boter doorroeren, maar dat is meteen superveel calorieën. 
De champies goed uitdrukken, droogdeppen en bakken.

Vanaf het moment dat ze water absorberen, dompelen die paddenstoelen je hele keuken in een heerlijk aroma. En dat ze lekker smaken, hoef ik er wellicht niet meer aan toe te voegen. Had ik maar meer dan één zakje meegebracht...

een gemosseld soepje

Ja inderdaad ik bezondig mij aan blogverzuim, het is alweer veel te lang geleden .... 
Maar het is allemaal de schuld van mijn fotofobie. Koken doe ik voldoende en graag, en een tekstje schrijven is ook al geen probleem. Maar een bordje fotograferen, o wee, dat is andere koek. Vaak is mijn bord/kop al bijna leeg als het mij begint te dagen dat het eigenlijk wel een 'postbaar' gerecht is/was dat ik aan het verorberen ben... 
Voortaan moet ik dus mijn partner in crime, de i pad, gewoon naast mijn bord leggen als geheugensteuntje. Want zeg nu zelf, een blog zonder foto (hoe pover soms ook) is als een café zonder bier, al gaat die vergelijking voor dit blogthema niet helemaal op.

Ook van dit soepje krijg je nog net een half kopje te zien, op het nippertje kwam de ingeving om de inhoud van de kop toch nog snel te fotograferen. 
Maar het is de moeite om eraan te beginnen: echt superlekker en klaar in no time.

Gisteren stonden er mosselen op het menu (ook ideaal als lijnvriendelijk gerecht, met veel groente en zonder frietjes weliswaar). Ze werden gekookt op de klassieke manier, maar 'gearroseerd' met een flinke scheut ricard. Ik vond het zonde om dat geurige kookvocht weg te gieten. Daarom zeefde ik het en bewaarde ik het in de frigo voor dit soepje.

There we go: 1 ui, 1 prei, een halve courgette (alles grofgesneden) en een stukje gember fruiten in een scheutje olijfolie. De mosseljus erbijdoen en voorzichtig gieten zodat eventuele zandresten in je recipiënt blijven. Ik had zo'n 40 cl mosselkookvocht en vulde verder aan met anderhalve liter water en 3 blokjes groentebouillon. Daarna het hele boeltje laten koken, de pot van het vuur nemen, een halve bos verse postelein toevoegen en alles fijn mixen.

Geniet ervan!

In de ban van de witte truffel

Deze post heeft nu eens niets met maatjes, sardientjes of lijnen te maken, maar des te meer met lekker eten, delicatessen en 'la vita è bella'... Een kort reisverslag zowaar.

Dit weekend was ik in Piemonte, meer bepaald in de buurt van Alba. Een mooie, gezellige stad die deze maand helemaal in de ban is van de witte truffel. Niet de chocoladeversie wel te verstaan, maar de aards geurende, ondergrondse nobele zwam die met goed getrainde honden bij dage zowel als bij nachte wordt opgespoord. 
Dit witte goud wordt er vlotjes verhandeld voor - schrik niet - zo'n 280 euro per 100 gram en het was nog wel een boerenjaar! Kwestie van vraag en veel aanbod, want vorig jaar lag de prijs zelfs in de buurt van de 450. Het heeft iets magisch zo'n aromaknol en uiteraard moest er ook eens geproefd worden. In het restaurant dat we daarvoor uitkozen, werd de tajarin (plaatselijke pastaspecialiteit) voor de gelegenheid enkel met boter gemengd. In het bord kreeg hij daarna een aantal wel afgewogen schijfjes truffel over zich heen geschaafd. 
Niet bewegen, niet ademen, alleen de bedwelmende geur absorberen en dan toeslaan. Enige teleurstelling toch, want het aroma was overweldigender dan de smaak. Of zijn we misschien (met de restaurantprijs van 4 euro per gram in het achterhoofd) wat te pietepeuterig geweest?

het grootste exemplaar op de truffelbeurs

Maar er is nog veel meer. Naast de vermaarde truffels zijn er in deze periode ook heerlijke gedroogde funghi porcini (cèpes of eekhoorntjesbrood). Ik kocht alvast een zakje voor in mijn valies, binnenkort post ik dus zeker een recept met deze lekkernij. 
En de regio is helemaal bingo, want er worden ook nog eens schitterende wijnen gemaakt, zoals Barolo, Barbaresco en Barbera. 3 B's die bij mij beter in de oren klinken dan de andere 3 B's ('Borsten, Buik en Billen-oefeningen').

vers eekhoorntjesbrood

Hoe dan ook, alleen voor de ambiance en de couleur locale is een trip naar deze regio meer dan de moeite waard. Ook de hoofdstad van Piemonte nl. Torino mag je gerust op je to-do-lijstje zetten. Wij moesten het doen met een blitsbezoek wegens tijdsgebrek maar vooral omdat we in deze slowfood-stad een halve dag spendeerden in Eataly, het walhalla van elke foodie! Een oogverblindende sensatie van allerlei delicatessen in alle geuren en kleuren. 
Ja, een mens moet zijn prioriteiten stellen.

viola aubergines in Eataly

                                   

Pompoensoep met appel en restjes

Pompoenen, je kunt er niet naast kijken in deze tijd van 't jaar. In alle kleuren, MAATJES en gewichten liggen ze te glunderen. Ik vind het sowieso aantrekkelijke en interessante vruchten en één van de weinige die enkel tijdens het seizoen te koop zijn.  Met hun warme tinten decoratief ook in de keuken.

Pompoensoep staat hier ten huize dan ook vaak op het menu. En als je zo'n mega-exemplaar koopt, kan je met 1 assepoesterkoets al heel wat try-outs doen. Soepsgewijs combineerde ik pompoen al met van alles en nog wat: tomaat, prei, wortel, sinaasappelsap, ui en alle combinaties daarvan, maar deze blend vind ik de lekkerste. Met dank aan de Stephanie Coorevits die in haar blog 'Kitchenary Tales' de food pairers voor pompoen in kaart bracht en mij inspireerde om appel in de soep te doen.

Here we go: een flink stuk pompoen - wat komkommer - 1/4 Chinese kool - een halve grote Spaanse ui - 2 lookteentjes - 1/2 brikje tomatenpuree - een klein restje tomaat met vinaigrette - een klein restje babyleaf - een vingerkootje gember - 1 appel - 1/2 kleine chilipeper - kippenbouillon

Ui aanstoven in wat olijfolie, look een 10-tal seconden laten meekleuren, tomatenpuree even laten uitzuren en dan alle groente erbij. Alles zacht garen en de bouillon toevoegen. Ik gebruikte kippenblokjes light.

Voor de garnituur: snippers lente-ui en platte peterselie of gebakken magere baconblokjes.
En als het iets meer mag zijn... een paar kruimels stilton.

Nog een tip voor de ZW-Vlamingen: voor het grootste assortiment pompoenen in de regio, moet je bij Hubert Dewitte van 't Goed ter Heule in Lauwe zijn!

supereenvoudig: 1, 2, 3 klaar

De dagen waarop ik werk, ben ik bijna 12 uur weg van huis. Ik vertrek 's morgens kort na 8 en ben terug thuis rond 19u. En hoe graag ik ook kokkerel, op zo'n avond kan het niet snel genoeg voorbij zijn. Lange voorbereiding of pottengeroer, neen dan doe ik er niet aan mee. Laat staan dat ik zin heb om achteraf nog de hele keuken schoon te maken...
Mijn keuken is een favoriete habitat, maar op zo'n dag even niet!

Op boodschappenronde tijdens een vrije dag laat ik mij dan ook graag inspireren door allerlei groentjes die met een minimale ingreep of gewoon uit de verpakking 'ready to eat' zijn. Een stukje vlees of vis erbij en je hebt in no time een lekker en gezond avondmaal.  
Dit is zo'n 1,2,3 klaar bordje: een stukje gebakken kabeljauwhaas en rauwe spinazie, een gerechtje met een hoog Popeye-gehalte dus. Poepsimpel, geen werk en toch vers.  

Voor het spinazieslaatje: 1 zakje voorgewassen spinazie, echt van die piepkleine zachte blaadjes - een restantje zoete kerstomaten in stukjes gesneden - een paar zelfgemarineerde olijven (extra Popeye toets) - de marinade van de olijven (of een lekkere vinaigrette) - een bakje magere gerookte ham- of baconsnippers die je vooraf krokant roostert - een fijngesneden lente-ui 

Alles samen in een kom kieperen, mengen en 't is klaar!
Je kunt er ook nog een hardgekookt eitje doorroeren of enkele verse kruiden of andere groenterestjes uit je frigo.

10 minuutjes werk, tijd zat dus om lekker te chillen de rest van de avond of een blogpost te maken...

Krokant slaatje als lunch

                           

De frigo 'uitkuisen' vind ik een van de leukste dingen bij het koken. Begrijp mij niet verkeerd: poetsen is niet echt mijn hobby, het heeft dus niets te maken met water en zeep! Mijn dada is de restjes uit de frigo en de voorraadkast verwerken vooraleer er een nieuwe lading boodschappen wordt gehuisvest. Dat kan een wokgerecht zijn of een soep, maar vandaag werd het een slaatje. Een knapperig, licht en gezond slaatje.

Voor 2 eters met goede appetijt:
1 à 2 witloofstronken - 1/4 koolrabi - radijsjes - 1 lente-ui - 3 kleine vijgen (eigen kweek) - 1 avocado - 1 restje geitenkaas - 1 balkje comtékaas - een paar reepjes gekonfijte citroen.
Alles in fijne stukjes of reepjes snijden en opwerken met 2 lepels olijfolie, anderhalve lepel azijn met kruiden, 1 snuf kurkuma, peper, zout en mediterrane kruiden.

Daarbij nog wat magere charcuterie, in dit geval was het filet d'Anvers en Serranoham, en je hebt een calorievriendelijke lunch.

Ik ben een gekonfijte citroen-addict en zou die reepjes bij wijze van spreken tussen mijn boterhammen leggen (mocht ik die nu eten, maar in de week doe ik dat niet...). Maar het zijn wel caloriebommetjes (315 kcal/100 gram) dus niet meteen MAATJE minder-conform. Nu, een vol pakje is 125 gram (die van Delhaize toch) en daar kan je lang mee 'citroeneren'. Je hebt ocharme maar een paar grammetjes nodig om je gerecht die frisse zoetzure smaak te geven. Dus daar gaan we niet op toegeven!

Kurkuma of geelwortel is een specerij die ik heel vaak gebruik in slaatjes of stoofschotels omdat ze - vooral in combinatie met olijfolie - barst van de heilzame eigenschappen. Echt te veel om op te sommen, je moet maar eens googlen naar 'kurkuma gezondheid'!

Eigen Kweek

De laatste tijd heb ik weinig zelf gekookt. Heerlijk zo de voetjes onder tafel mogen schuiven… En als ik vorige week dan toch zelf aan de stoof gestaan heb, was het voor verzoeknummers. Zoals ‘balletjes in dikke tomatensaus, omagewijs’ voor mijn jarige jongste. Niet meteen blogbaar materiaal dus.

Maar de vijgen aan onze boom worden stilaan rijp en laat dat nu toevallig ook een van mijn lievelingsvruchten zijn! 

Ik ben niet echt een dessertmens – gelukkig zeg – maar gisteren had ik er zin in om met mijn 2 eetklare vijgen en het aanbod uit de frigo een calorievriendelijk ‘toetje’ te maken.

Even kijken, we hebben: biocitroen, 1 potje Griekse yoghurt van 125 gram, blauwe bessen, en of course de vijgen. Suiker is taboe voor 'maatje minder', dus die wordt vervangen door 2 canderelzakjes. En dan komt er nog een gelatineblaadje, een ei en balsamico aan te pas.

En we zijn vertrokken:

1. De schil van de citroen wordt in de yoghurt geraspt (enkel de gele zeste, het wit is bitter) en daarna wordt de citroen uitgeperst.

2. Terwijl het citroensap warmt in een pannetje, laat ik een gelatineblaadje weken en opzwellen in koud water. Dan het blaadje uitwringen en onder het lauwe citroensap mengen. Wat laten afkoelen en op de losgeklopte yoghurt gieten. 

3. Een anderhalf canderelzakje erbij (dadel- of ahornsiroop kan ook maar ik wil mijn taartje mooi wit houden…) en nog wat laten afkoelen. 

4. Het spul blijkt vrij liquide, dus meng ik er nog een stevig opgeklopt eiwit onder om het 'vormklaar' te maken.

5. Nu in inoxvormpjes gieten en er flink wat blauwe bessen in duwen. Laten opstijven in de koelkast.

6. De vijgen snij ik in 4 en bak ik in een klontje vetstof. Daarna worden ze geblust met balsamicoazijn en de rest van de canderel. 

De vijgen goed laten karamelliseren, op het taartje leggen en de karamel erover gieten.

Een lekker fris dessertje en superweinig calorieën!

Wuk peisjdze?

Mooie meid

Mooie meid met prei, zuringsaus, aalbes en peppadew

Ik weet het, 't is er lang niet van gekomen om nog eens een recept te posten. Allerlei redenen, te veel en niet interessant genoeg om hier te vertellen... Maar, I am back! En dan nog  in 't gezelschap van een mooie meid!
Mooie meid of heek is een heerlijk visje met vast vlees maar weinig mensen kennen het blijkbaar. Hoog tijd dus om het even onder de aandacht te brengen. Gegrild of gebakken op het vel en op smaak gebracht met wat peper, maldonzout en olijfolie and that's it. Supergemakkelijk dus!
Er mag nog een topping bij, en aangezien de zuring in de tuin plukrijp is, wordt die in een lekker vissausje verwerkt.

ready to eat zuring 

 Nu nog een beetje gestoofde prei en een garnituurtje erbij en het bordje is klaar!

Voor de saus: een halve liter bouillon (gevogelte- of kalfs-) laten inkoken. Een flinke bussel zuring (zurkel) en een in stukjes gesneden ansjovisfilet (voor de liefhebbers) erbij kieperen, even laten meekoken en mixen.
De saus zeven en smeuïg maken met wat Griekse yoghurt. Peper erbij, zout hoeft niet want de bouillon en ansjovis zorgen voor de zoute noot.

Voor de garnituur trek ik even de frigodeur open om te checken wat er nog in de aanbieding is. Vandaag zijn dat rode aalbessen en tapenade van sweet peppers (peppadews) en die waren echt wel een goede match.

Al met al een calorievriendelijk gerecht dus die mooie meid: witte vis, Griekse yoghurt, prei en besjes. Enkel een ietsiepietsie olijfolie en een klontje margarine/boter om de prei te stoven.
Laat het u smaken!

Tomaat met garnalen en Garnalen met tomaat

Mijn buurman heeft een moestuin en wanneer de oogst overvloedig is, pikken wij daar een groentje van mee, zoals bv. tomaten. Vorig weekend waren we bij de gelukkigen en aangezien die versgeplukte rode beauties al goed rijp waren, wou ik ze meteen verwerken. Tomaat met kraakverse zelfgepelde garnalen, is er een betere match? Een beetje werk wel zo'n 600 gram garnalen pellen, maar het was weekend en het weer was toch maar om zo te laten...

1. Tomaat met garnalen
De helft van de rode smaakbommetjes werd besteed aan de klassieke tomate aux crevettes, waarbij de obligate mayonaise moest plaatsmaken voor een kleine eetlepel overheerlijke olijfolie. L'Olinda, een 'monocépage' gemaakt van één olijvensoort, met heel veel zorg en liefde meegebracht uit Le Marche in Italië.
Het bord werd afgewerkt met een beetje maldonzout, wat peper, fijngesnipperde platte peterselie en een restje geitenkaas... en dat was een lekkere lunch!

2. Garnalen met tomaat
In het tweede bedrijf werden de resterende tomaten en de garnalenpantsers verwerkt tot een feestelijk soepje voor 's anderendaags. Helemaal in het teken van no waste dus...  En het gaat als volgt:
Garnalenpantsers goed laten aanstoven in hete olijfolie, een lookteentje en de in stukken gesneden tomaten (4) erbij (enkel groene kroontje wegsnijden) en een bouquet garni (peterseliestelen, tijm, salie). Goed laten stoven en de tomaten aanduwen met een houten lepel.

OK, nu 2 liter runderbouillon toevoegen, laten opkoken tot de tomaten zacht zijn (nog eens goed pletten met de houten lepel) en dan een nachtje laten trekken.
De hele boel door een zeef gieten, de pantsers goed uitduwen en de soep kruiden met peper en zout.

Voor het serveren:
 1. de soep opwarmen en in glaasjes gieten
 2. een schijfje chorizo en een toefje tomyumpasta of kerriepasta (of andere smaakmakers die je in huis hebt) in een kopje melk mixen en laten inkoken. De ingekookte melk opschuimen met de mixer en voorzichtig (op een lepel) op de soep gieten.
3. afwerken met fijngesnipperde koriander

De foto is niet echt goed gelukt en het ziet er niet zo uit, maar geloof mij, het is heel lekker!
Met zo'n resultaat relativeer je meteen het garnalenpelwerk...

Als het iets meer (calorieën) mag zijn, dan roer je wat opgeklopte slagroom door de melk waardoor je een wit kraagje bovenop de soep tovert. Veel mooier dan mijn doorloopexemplaar natuurlijk, maar.....                                                      

Forel op de BBQ

Ik stel vast dat ik bijna een maand blogless ben gebleven... Niet dat ik een blog 'block' had. Ik had last van een dieet burnout! En dat is allemaal de schuld van de vakantie! Thuis lekker gekookt en gezellig uitgebreid geaperitiefd, maar ook goede eetadresjes ontdekt zoals bv. la Table de Maxime in Paliseul. 
Maar nu de laatste congédag is uitgewuifd, heb ik mij al meteen herpakt. Alles verloopt opnieuw in zijn gewone doen. Het werd hoog tijd om de teugels weer wat strakker aan te halen en af te kicken van de MAATonvriendelijke uitspattingen. Want voor de vakantie waren we goed bezig, maar we zijn er nog lang niet!

Toen ik een paar dagen terug forelletjes zag zwemmen in de Semois, bekroop mij een nostalgisch gevoel. Truite aux amandes, het gerecht stond vroeger zo vaak op het menu, ook op restaurant, maar waar vind je dat nu nog?
Dus toen ik in de vitrine van mijn favoriete viswinkel forel (slechts 126 kcal/100 g) zag liggen, was de keuze snel gemaakt. Zijn buikje gevuld met heerlijke kruiden en daarna gegaard op de gas-BBQ (bereid zonder vet, dat is dubbele bingo. Er wordt enkel olie gebruikt om het vel in te smeren). Daarbij een fris slaatje en natuurlijk moesten de obligate amandels ook een plaatsje krijgen.

  


Voor 2 personen: 2 forellen - olijfolie - rozemarijn - salie - citroenmelisse - salie - peper en zout
veldsla - appel - Spaanse ui - geroosterde amandelen - 2 el witte balsamico - 1 el lijnzaadolie - oesterzwammen

Bereiding:
Spoel de forellen goed schoon, dep ze droog en vul ze met de kruiden. Smeer het vel rondom in met olijfolie voor een krokant korstje, druk de forellen goed dicht en bak ze op de (gas) BBQ.
Bak de fijngesneden oesterzwammen met fijngesnipperde ui en kruid met peper en zout.
Meng de veldsla met stukjes appel (eventueel licht gebakken in een drupje olie), uisnippers en de nootjes.

Bon appétit!

Water met smaak

Ik trap een open deur in met het statement dat bewegen en veel water drinken key factors zijn voor een MAATJE MINDER. Maar ik ben helaas geen schoolvoorbeeld. MIJN sportieve activiteiten beperken zich momenteel tot een fikse wandeling met JM (my partner) op zondag – en ik moet het eerlijk toegeven, dat lukt ook niet elke zondag…

Gelukkig heeft een van mijn MAATJES thuis een leuke infrastructuur met een paar fitnesstoestellen waar ik af en toe terecht kan voor een portie ‘fit & fun’! 

Dat is toch al een goede start.

Water drinken, nog zoiets. Bij sommige mensen heeft een glaasje water een chips-effect: eentje naar binnen werken en je bent niet meer te houden. Maar ik behoor helaas niet tot die species. Massa’s water drinken lukt moeilijk, tenzij ik reuzendorst heb. En precies daarom geef ik er een smaakje aan.

Ik probeerde een drietal combinaties uit en quoteerde ze als volgt.

Brons: water op smaak gebracht met stukjes steranijs. Ideaal voor wie houdt van drop, anijs, ricard….

Zilver: water geparfumeerd met een paar druppels vanille-essence en 1 druppeltje essentiële olie van pompelmoesschil. 

Ik ben een citrusmens en vind het aroma heerlijk, maar qua smaak heeft de pompelmoes weinig effect. Een klein druppeltje olie is werkelijk voldoende voor een fles van anderhalve liter, want het is straf spul. Van dat ene piepklein druppeltje prikten mijn lippen al alsof ik 1 kg schillen naar binnen had gewerkt!  

Pompelmoes(schil) en dus zeker ook de etherische olie ervan werkt vochtafdrijvend, dus dat zit snor voor een afslankende cocktail! Met dank aan herboriste Lieve Galle voor de tip….

Goud: ijsgekoeld water met schijfjes komkommer, een stukje gember in blokjes gesneden, een kwart biocitroen (met onbehandelde schil) die je eerst een flinke kneep geeft boven de karaf en daarna erin kiepert, flink wat citroenmelisse en een zakje canderel.

Met heel veel verbeelding komt het in de buurt van gin tonic, maar dan zonder gin en zonder tonic…

En je kunt de karaf nog een paar keer bijvullen tot de smaakeffecten van de garnituur helemaal zijn uitgewerkt.

SANTE!

Een zomers slaatje

Op het einde van de week verwerk ik de restjes uit de frigo tot een soepje, wok of slaatje.
Conform het aanbod en om een zomerse sfeer op te roepen ‘in the mind’ werd het vandaag een slaatje: zo’n vijf tinten groen, met een aantal steunkleuren!

Voor mijn smaakpapillen is een slaatje ge’sla’agd als er wat fris fruit aan te pas komt, iets zoets ook, iets hartigs non veggie, wat smeuïgheid, een kruidige dressing en een krokantje. 

Het klinkt misschien ingewikkeld, maar het is simple comme bonjour!

De spelers voor deze combinatie:

Groente: eikenbladsla, jonge spinazieblaadjes, ringetjes Spaanse ui, halve avocado (voor de smeuïgheid)
Fruit en zoet: bolletjes cavaillon, aardbeien
Hartig: Bayonneham, verkruimelde fetakaas
Krokant en bite: geroosterde amandelschilfers, olijven
Dressing: 1 kl gedroogde kruiden Bella Italia (insalata gustosa), 1 el olijfolie van topkwaliteit, anderhalve el rode balsamico, fleur de sel, peper en wat sap van de cavaillon.

Dit slaatje is niet helemaal zondevrij (feta, rauwe ham, olijf, nootjes), maar het is bijna weekend en ik heb er ook geen massa’s van nodig. 100 gram amandels is goed voor 578 kcal! Dat hou ik wel in het achterhoofd wanneer ik in de doos met nootjes grabbel… 
De andere zwaargewichten: olijf 232, rauwe ham 369, feta 246. Dus hier geldt hetzelfde advies: geniet maar met MATE. Feta scoort sowieso beter dan pakweg roquefort, parmiggiano of geitenkaas die van 300 (geit) tot 400 (cheddar) variëren!

Ben jij niet in MAATJE MINDER-modus dan is toast met een royale laag licht gesmolten camembert of brie hierbij een absolute aanrader. Mmm… 

Mozaïek van groente

Na vier dagen Werchterweide sna(c)k ik naar groente. Ik weet het, MAATJE MINDER en festival food, het is een contradictio in terminis in het kwadraat! Water en vuur. 

Maar ik ben MATIG geweest zodat het eerste kilootje dat ik ondertussen kwijt was, eraf gebleven is. Oef! Op naar nummer 2 nu….

Begin deze week werd mijn winkelkar dus gevuld met kleurrijke verse groente. Toen ik in de supermarkt de boontjes in de gaten kreeg, kwam het water mij in de mond! En de broccoli lag naar mij te lonken, als was het chocolade. Als dat geen positieve vibe is!

Op deze herfstige julidag verwerk ik mijn groentepallet graag in een warme ovenschotel. 

Niets boven een zuiderse ratatouille met rode paprika, courgette, tomaat, lente-ui, look, champignons, een worteltje voor de zoete toets en enkele kruiden.  Aubergine laat ik achterwege omdat het een grote slokop van olijfolie is.

Ingrediënten:

2 rode paprika’s – 1 courgette – 3 lente-uien – 2 worteltjes – 2 verse lookteentjes – 

¼ Spaanse ui fijngesnipperd – 1 doosje tomatenpuree – 3 tomaten – 1 bakje champignons – ½ blokje magere kippenbouillon – 2 el olijfolie – verse groene kruiden (salie, rozemarijn, tijm…) – gedroogde Italiaanse kruiden

Laat de oven voorverwarmen op 200 °C hetelucht-+grillfunctie.

Strijk een ovenschaal in met 1 lepel olijfolie. Smeer er de tomatenpuree op en leg er de uisnippers bij.

Snij rode paprika, courgette, wortel, lente-ui en champignons grof. Doe ze in een kom met een lepel olijfolie en hussel alles goed.

Laat de ovenschaal met tomatenpuree ondertussen 2 minuten warmen en ontzuren in de oven.

Verdeel de groente over de ovenschaal, strooi de kruiden erover, doe de in stukken gesneden en geplette look erbij en zet 10 minuten in de oven. 

Snij ondertussen de tomaten in grote stukken en verkruimel de bouillon erover.

Haal de ovenschaal uit de oven en zet de oven op heteluchtfunctie (zonder grill). 

Verdeel de tomaten over de groente, kruid met peper en zout, en laat nog 10 minuten verder garen.

Serveer de ratatouille met een stukje gegrilde vis of vlees.

Nu nog de haard aanmaken om die 14 °C op te krikken tot 20, een warm fleece dekentje over de benen nestelen en snel de gordijnen dicht. 

Wikken en wegen

Punten tellen en porties afwegen is niet echt mijn ding. Het enige wat ik weeg, is mezelf elke morgen op de weegschaal. Met mijn blik probeer ik de cijfertjes te bezweren die op en neer dansen op het schermpje tot de finale verdict verschijnt.

Bij de samenstelling van mijn warme maaltijd kijk ik vooral naar de caloriewaarde van de producten. Zo probeer ik mijn eigen klassiekers zoals bv. ‘visfilet met mozzarella en tomaatjes in de oven’ een light alterego te geven. Mozzarella telt per 100 gram 245 à 288 kcal (van koe tot buffel), philadelphia light heeft er maar 150 à 160!

Tomaat is zoals de meeste groente sowieso al caloriearm en witte vis is een absolute go! (onbereide kabeljauw bv. heeft 71 kcal per 100 gram).

Dus tapisseer ik mijn kabeljauwhaas voor de gelegenheid met philadelphiakaas en laat ik hem garen in het gezelschap van kerstomaatjes en een restje (niet te veel want deze jongens zijn niet calorievriendelijk!) gemarineerde zwarte olijven.

Voor 2

2 porties kabeljauwhaas – philadelphia light geroosterde paprika – zoete kerstomaten – restje olijven – 1 kleine eetlepel olijfolie – peper en fleur de sel of maldonzout – een paar schilfers panko (Japans paneermeel) – broccoli – cottagekaas – beetje mosterd

5 minuten werk, 20 minuten wachttijd

Bereiding

Laat de oven voorverwarmen op 180 °C.

Strijk ondertussen een ovenschotel in met de olijfolie, schik de visfilets erop en vul de gaatjes met tomaat en olijf. Doe wat peper en zout op de filets en smeer ze royaal in met de light kaas. Strooi er nog een paar pankoschilfers op voor een knapperig korstje.

Schuif de vis een kwartier in de warme oven en laat ondertussen de broccoliroosjes al dente gaarkoken/stomen. Plet de uitgelekte broccoli met de pureestamper, roer er wat cottage door en kruid met peper, zout mosterd en eventueel wat verse kruiden.

Laat de vis nog 5 minuten grillen (heteluchtfunctie en grill samen) om de panko te korsten. Blijf in de buurt en check regelmatig of de panko niet verschroeit.

Ziezo, een lekker lichte maaltijd waarmee je in vorm bent om straks te supporteren voor de Rode Duivels ... en ervan te genieten hoe ze USA MNT in de pan hakken! Of zijn ze daarvoor een MAATJE te klein en is dit wishful thinking…?

Het doordeweekse dagmenu

                         

Mijn goede voornemens geven een complete makeover aan mijn boodschappentas. 
Die ziet er nog altijd even gevuld uit, maar ze verwelkomt wel een paar nieuwe vaste residenten: magere melk, alpro soja light, canderel met chocosmaak, vis in blik, haverzemelen, magere bouillonblokjes, petit gervais, magere plattekaas of philadelphia light, cottagekaas, magere yoghurt...
Bye bye chocolade, romige kaas, pasta en gedroogde vruchten…tot binnenkort!

Het klinkt misschien een beetje saai maar dat wordt het zeker niet! Met een stukje mager vlees of vis, een knapperige groente en wat specerijen valt er best iets lekkers van te maken!

Zij worden geflankeerd door mijn all time favourites uit de olie/kruidenafdeling die garant staan voor smaak en crunch: olijfolie (een gewone om te bakken en een dure voor dressings), koolzaad- (of lijnzaad-) en arachideolie, witte en rode balsamico, gember, look, Spaanse ui, nootjes (zeer zeer zuinig mee omspringen in de MAATJE-minder-fase). En ze worden op smaak gebracht door de blaadjes uit mijn kruidentuintje: koriander, citroenmelisse, platte peterselie, rozemarijn, tijm... 

Hoe ziet mijn doordeweekse dagmenu eruit?

Ontbijt: zie ‘A meal without wine is called breakfast’

Tussendoortje: soja drink light, yoghurt of magere melk

Lunch: proteïne boost

Tot mijn gewicht weer op peil staat, eet ik ‘s middags enkel mager vlees en vis met cottage of plattekaas en verse kruiden. Hier komen de SARDIENTJES en vooral makreel op de proppen! Ach, het klinkt erger dan het is, en het blokkeert hongertjes of zin-in-zoet-aanvallen in de namiddag.

Tussendoortje: idem als tussendoortje 1

Diner: mager vlees of vis met verse seizoensgroente en eventueel ook soep. 

Alleen peulvruchten en wortelen staan momenteel niet op mijn menu, en ook aubergines vermijd ik omdat ze te veel olijfolie opslorpen.

En elke dag zeker anderhalve liter water!

Mijn komkommersoep

Laat een fijngesnipperde Spaanse ui kleuren in 1 eetlepel olijfolie, voeg een fijngesnipperd lookteentje toe en laat een paar seconden meestoven. Dan 1 à 2 komkommers, 1 prei (wit en groen min buitenste bladeren), de stronk van de broccoli (waarvan ik de roosjes voor het avondmaal gebruikte). Alle groente even laten stoven en dan 2 liter bouillon en 5 spice kruid of - voor de liefhebbers - komijn toevoegen. Mixen, proeven en peper zout toevoegen. Garneren met een fijngewreven blaadje gedroogde munt.

Mix er 's anderendaags wat passata van tomaten door: geen werk, nieuwe smaak!

A meal without wine is called breakfast

Niets boven een kraakverse pistolet of knapperig artisanaal gebakken brood met roomzachte boter en zelfgemaakte confituur als ontbijt! De beste boter ooit at ik in Oud-Sluis zaliger en in Publiek in Gent. Alleen al voor die boter moet ik zeker nog eens teruggaan. 
Maar nu even niet….

Tijdens het MAATJE-minder-debuut vermijd ik niet alleen suiker en vet (hoewel een beetje vet ‘incontournable’ is, om een modewoord te gebruiken) maar ook alle koolhydraten. Low carb is mijn nieuwe motto! De enige uitzondering daarop zijn de haverzemelen die ik ‘s morgens in een pannenkoek verwerk, een overblijfsel van mijn DUKAN-tijdperk.

Haverzemelen zijn vezelrijk, gezond en ze geven een goed verzadigingsgevoel. Je kunt ze ook in yoghurt of melk naar binnen werken, maar ik heb bite nodig. Drankjes of smoothies beschouw ik als surplusjes, eten is iets waarop je kunt KAUWEN. Die pannenkoek maakt ondertussen deel uit van mijn culinair erfgoed: ik vind hem lekker en ik word hem absoluut niet beu. Verwacht van mij dus geen variaties a gogo voor ontbijtrecepten. Als het ontbijt betreft, ben ik een conservatief pur sang. 

Je kunt zo’n pannenkoek op smaak brengen met gember of kaneel, zoeten met canderel (eventueel met een smaakaccentje), stevia of tagatesse… maar ik ben verslaafd aan dadelsiroop. Dadelsiroop bevat meer calorieën (260 per 100gram), maar je hebt er maar een koffielepel van nodig. En qua energiewaarde scoort het beter dan agave-, ahorn- of maïssiroop als ik de verpakkingen van al die zoetmakers mag geloven. Je kunt de pannenkoek ook toppen met bosvruchten of ander fris fruit, maar ik ga voor de minimalistische versie.

Hier gaat ie, 5 minuten werk, ondertussen ben je klaar wakker:

Meng 2 (later mag 3) eetlepels havermoutzemelen met 1 ei en een petit gervais. Alles klutsen met een vork en bakken in een spaarzaam ingevette tefal pannenkoekenpan. Ik heb altijd een glaasje met olijfolie en een siliconenborsteltje bij het fornuis staan om potten en pannen met olie in te smeren. Zo gebruik ik een minimum aan vet. 

En daarmee zijn we gestart tot 'x - 5 kg'... of althans tot zaterdagmorgen want daar lonkt alweer een leuke uitstap!

Het asperge-syndroom

Ik heb iets met asperges. En nu ik erover nadenk, ik heb wel iets met meer producten!
Dikke, witte asperges, ze zijn heerlijk! En als toeMAATJE: ze bevatten weinig calorieën 
(17 kcal per 100 gram). 200 gram asperges bv. heb je met 25 minuten TV-kijken al verbrand! 
Kan het nog beter worden?

Voor ik mijn ontbijtritueel uit te doeken doe en een inkijk geef in mijn 'gefacelifte' proviandkast 
- wat een logische start zou zijn - deel ik dus nog snel even dit aspergereceptje. 
Het seizoen loopt stilaan op zijn einde, dus mensen profiteer ervan, 't zijn de laatste!

Knapperig gebakken in een kleine eetlepel olijfolie (circa 90 kcal) geven die beauties hun allerbeste smaak vrij en voor minder gaan we niet. Ik serveer ze hier met een overschotje warm gerookte zalm (het recept volgt later nog), getopt met een sausje op basis van (magere) plattekaas. Het sausje wordt opgewerkt met frisse kruiden en een stuk gepureerde avocado voor de smeuïgheid. En voor de gelegenheid - niemand is er momenteel immuun voor - werd het nog extra gepimpt met een Rode-Duivels-touch!

Mag het iets meer zijn? Garneer de vis dan nog met een roereitje of een geplet gekookt eitje en wat verse garnalen.

Voor 2:
600 g witte asperges - 2 porties zalmfilet (met vel) - citroenmelisse of platte peterselie of een andere groene garnituur

Voor de saus: 
een potje (magere) plattekaas op smaak gebracht met sojasaus, een kneepje citroensap, flink wat fijngesnipperde bieslook, een stukje gember en een teentje look in fijne stukjes gesneden en gestoofd, (szechuan)peper, fleur de sel en gepureerde avocado (ik gebruik hier een overschotje guacamole).

De Rode-duivels-pimp: 
zeste van biologische citroen, miniblokjes tomaat, zwarte lompviseitjes. 
De eitjes zorgen voor een zilte smaak en een knisperige bite. De zeste rasp ik met mijn parmezaankaasrasp.

Let's go:
Strijk de zalm aan de vleeskant in met olijfolie (Supersuperzuinig zijn hé, 't is olie!) en bestrooi met fleur de sel en peper. Laat de zalm zo'n 25 minuten (afhankelijk van de dikte) garen in een voorverwarmde oven van 180 °C. Minder warm mag ook, maar dan moet hij natuurlijk iets langer garen.
Schil de asperges (snij het onderste stukje af om te zien of je alle schillen mooi verwijderd hebt) en bak ze op halfhoge temperatuur in een tefalpan ingestreken met 1 lepel olijfolie. 
Dek ze af en draai ze na 10 minuten zodat ze rondom aanbakken. Wanneer ze lichtbruin kleuren, zet je de temperatuur meteen lager. Een lichte teint mag, maar bruin branden is overkill. Laat ze zo'n 20 minuten garen (even inprikken om te checken) - de tijd die je visje nodig heeft - en maak ondertussen het sausje. In andere omstandigheden zou ik zeggen: 'Geniet ondertussen van een lekker aperitiefje', maar bij het begin van het MAATJE MINDER-tijdperk, staan alle 'apero-achtigen' op de zwarte lijst. Allez, in de week dan toch ;-)!

Geen tijd:
Koop 2 royale plakken gemarineerde of gerookte zalm bij de visboer en warm de vooraf gebakken asperges heel kort in de microgolfoven.

No waste:
De aspergeschillen laat ik 5 minuten opkoken in zoutwater en daarna afkoelen in hetzelfde sopje. De ideale vloeistof voor een soepje!

Smakelijk!