Het doordeweekse dagmenu

                         

Mijn goede voornemens geven een complete makeover aan mijn boodschappentas. 
Die ziet er nog altijd even gevuld uit, maar ze verwelkomt wel een paar nieuwe vaste residenten: magere melk, alpro soja light, canderel met chocosmaak, vis in blik, haverzemelen, magere bouillonblokjes, petit gervais, magere plattekaas of philadelphia light, cottagekaas, magere yoghurt...
Bye bye chocolade, romige kaas, pasta en gedroogde vruchten…tot binnenkort!

Het klinkt misschien een beetje saai maar dat wordt het zeker niet! Met een stukje mager vlees of vis, een knapperige groente en wat specerijen valt er best iets lekkers van te maken!

Zij worden geflankeerd door mijn all time favourites uit de olie/kruidenafdeling die garant staan voor smaak en crunch: olijfolie (een gewone om te bakken en een dure voor dressings), koolzaad- (of lijnzaad-) en arachideolie, witte en rode balsamico, gember, look, Spaanse ui, nootjes (zeer zeer zuinig mee omspringen in de MAATJE-minder-fase). En ze worden op smaak gebracht door de blaadjes uit mijn kruidentuintje: koriander, citroenmelisse, platte peterselie, rozemarijn, tijm... 

Hoe ziet mijn doordeweekse dagmenu eruit?

Ontbijt: zie ‘A meal without wine is called breakfast’

Tussendoortje: soja drink light, yoghurt of magere melk

Lunch: proteïne boost

Tot mijn gewicht weer op peil staat, eet ik ‘s middags enkel mager vlees en vis met cottage of plattekaas en verse kruiden. Hier komen de SARDIENTJES en vooral makreel op de proppen! Ach, het klinkt erger dan het is, en het blokkeert hongertjes of zin-in-zoet-aanvallen in de namiddag.

Tussendoortje: idem als tussendoortje 1

Diner: mager vlees of vis met verse seizoensgroente en eventueel ook soep. 

Alleen peulvruchten en wortelen staan momenteel niet op mijn menu, en ook aubergines vermijd ik omdat ze te veel olijfolie opslorpen.

En elke dag zeker anderhalve liter water!

Mijn komkommersoep

Laat een fijngesnipperde Spaanse ui kleuren in 1 eetlepel olijfolie, voeg een fijngesnipperd lookteentje toe en laat een paar seconden meestoven. Dan 1 à 2 komkommers, 1 prei (wit en groen min buitenste bladeren), de stronk van de broccoli (waarvan ik de roosjes voor het avondmaal gebruikte). Alle groente even laten stoven en dan 2 liter bouillon en 5 spice kruid of - voor de liefhebbers - komijn toevoegen. Mixen, proeven en peper zout toevoegen. Garneren met een fijngewreven blaadje gedroogde munt.

Mix er 's anderendaags wat passata van tomaten door: geen werk, nieuwe smaak!

A meal without wine is called breakfast

Niets boven een kraakverse pistolet of knapperig artisanaal gebakken brood met roomzachte boter en zelfgemaakte confituur als ontbijt! De beste boter ooit at ik in Oud-Sluis zaliger en in Publiek in Gent. Alleen al voor die boter moet ik zeker nog eens teruggaan. 
Maar nu even niet….

Tijdens het MAATJE-minder-debuut vermijd ik niet alleen suiker en vet (hoewel een beetje vet ‘incontournable’ is, om een modewoord te gebruiken) maar ook alle koolhydraten. Low carb is mijn nieuwe motto! De enige uitzondering daarop zijn de haverzemelen die ik ‘s morgens in een pannenkoek verwerk, een overblijfsel van mijn DUKAN-tijdperk.

Haverzemelen zijn vezelrijk, gezond en ze geven een goed verzadigingsgevoel. Je kunt ze ook in yoghurt of melk naar binnen werken, maar ik heb bite nodig. Drankjes of smoothies beschouw ik als surplusjes, eten is iets waarop je kunt KAUWEN. Die pannenkoek maakt ondertussen deel uit van mijn culinair erfgoed: ik vind hem lekker en ik word hem absoluut niet beu. Verwacht van mij dus geen variaties a gogo voor ontbijtrecepten. Als het ontbijt betreft, ben ik een conservatief pur sang. 

Je kunt zo’n pannenkoek op smaak brengen met gember of kaneel, zoeten met canderel (eventueel met een smaakaccentje), stevia of tagatesse… maar ik ben verslaafd aan dadelsiroop. Dadelsiroop bevat meer calorieën (260 per 100gram), maar je hebt er maar een koffielepel van nodig. En qua energiewaarde scoort het beter dan agave-, ahorn- of maïssiroop als ik de verpakkingen van al die zoetmakers mag geloven. Je kunt de pannenkoek ook toppen met bosvruchten of ander fris fruit, maar ik ga voor de minimalistische versie.

Hier gaat ie, 5 minuten werk, ondertussen ben je klaar wakker:

Meng 2 (later mag 3) eetlepels havermoutzemelen met 1 ei en een petit gervais. Alles klutsen met een vork en bakken in een spaarzaam ingevette tefal pannenkoekenpan. Ik heb altijd een glaasje met olijfolie en een siliconenborsteltje bij het fornuis staan om potten en pannen met olie in te smeren. Zo gebruik ik een minimum aan vet. 

En daarmee zijn we gestart tot 'x - 5 kg'... of althans tot zaterdagmorgen want daar lonkt alweer een leuke uitstap!

Het asperge-syndroom

Ik heb iets met asperges. En nu ik erover nadenk, ik heb wel iets met meer producten!
Dikke, witte asperges, ze zijn heerlijk! En als toeMAATJE: ze bevatten weinig calorieën 
(17 kcal per 100 gram). 200 gram asperges bv. heb je met 25 minuten TV-kijken al verbrand! 
Kan het nog beter worden?

Voor ik mijn ontbijtritueel uit te doeken doe en een inkijk geef in mijn 'gefacelifte' proviandkast 
- wat een logische start zou zijn - deel ik dus nog snel even dit aspergereceptje. 
Het seizoen loopt stilaan op zijn einde, dus mensen profiteer ervan, 't zijn de laatste!

Knapperig gebakken in een kleine eetlepel olijfolie (circa 90 kcal) geven die beauties hun allerbeste smaak vrij en voor minder gaan we niet. Ik serveer ze hier met een overschotje warm gerookte zalm (het recept volgt later nog), getopt met een sausje op basis van (magere) plattekaas. Het sausje wordt opgewerkt met frisse kruiden en een stuk gepureerde avocado voor de smeuïgheid. En voor de gelegenheid - niemand is er momenteel immuun voor - werd het nog extra gepimpt met een Rode-Duivels-touch!

Mag het iets meer zijn? Garneer de vis dan nog met een roereitje of een geplet gekookt eitje en wat verse garnalen.

Voor 2:
600 g witte asperges - 2 porties zalmfilet (met vel) - citroenmelisse of platte peterselie of een andere groene garnituur

Voor de saus: 
een potje (magere) plattekaas op smaak gebracht met sojasaus, een kneepje citroensap, flink wat fijngesnipperde bieslook, een stukje gember en een teentje look in fijne stukjes gesneden en gestoofd, (szechuan)peper, fleur de sel en gepureerde avocado (ik gebruik hier een overschotje guacamole).

De Rode-duivels-pimp: 
zeste van biologische citroen, miniblokjes tomaat, zwarte lompviseitjes. 
De eitjes zorgen voor een zilte smaak en een knisperige bite. De zeste rasp ik met mijn parmezaankaasrasp.

Let's go:
Strijk de zalm aan de vleeskant in met olijfolie (Supersuperzuinig zijn hé, 't is olie!) en bestrooi met fleur de sel en peper. Laat de zalm zo'n 25 minuten (afhankelijk van de dikte) garen in een voorverwarmde oven van 180 °C. Minder warm mag ook, maar dan moet hij natuurlijk iets langer garen.
Schil de asperges (snij het onderste stukje af om te zien of je alle schillen mooi verwijderd hebt) en bak ze op halfhoge temperatuur in een tefalpan ingestreken met 1 lepel olijfolie. 
Dek ze af en draai ze na 10 minuten zodat ze rondom aanbakken. Wanneer ze lichtbruin kleuren, zet je de temperatuur meteen lager. Een lichte teint mag, maar bruin branden is overkill. Laat ze zo'n 20 minuten garen (even inprikken om te checken) - de tijd die je visje nodig heeft - en maak ondertussen het sausje. In andere omstandigheden zou ik zeggen: 'Geniet ondertussen van een lekker aperitiefje', maar bij het begin van het MAATJE MINDER-tijdperk, staan alle 'apero-achtigen' op de zwarte lijst. Allez, in de week dan toch ;-)!

Geen tijd:
Koop 2 royale plakken gemarineerde of gerookte zalm bij de visboer en warm de vooraf gebakken asperges heel kort in de microgolfoven.

No waste:
De aspergeschillen laat ik 5 minuten opkoken in zoutwater en daarna afkoelen in hetzelfde sopje. De ideale vloeistof voor een soepje!

Smakelijk!

Fase 3 van het rampenplan

 

Een hoger ‘digit’ voor het eerste cijfer van mijn gewicht (wat dat digit/cijfer is laat ik voorlopig in het midden, zo goed kennen we elkaar nu ook nog niet), dat is de druppel die de emmer (in dit geval de weegschaal) heeft doen overlopen! Een zware overtreding is het, zoiets als zonder gordel door het rood licht rijden terwijl je aan het gsm’en bent.

De helft van mijn kleerkast is momenteel gevuld met leuke recente kledingstukken waarnaar ik met de beste herinneringen en vol wrange weemoed kijk en die ik soms al eens pas…, maar het blijft bij kijken omdat ze net ‘een maatje’ te klein zijn. De goede intenties om daarvoor weer tot de juiste lichaamsvormen te smelten, die zijn er wel. Een paar keer al ben ik er zelfs met volle moed ingevlogen: in de week geen enkele zoete of alcoholische zonde, enkel low carb Dukanmaaltijden met heel veel vette vis op het menu. Maatjes (in de culinaire betekenis) zijn niet meteen mijn ding, maar haring en makreel gaan er heel gemakkelijk in. Ongezond? Dat denk ik niet, ik troost mezelf met het idee dat ook de Eskimo’s alleen maar vis eten en die zien er toch wel blozend gezond uit! Of hebben die aardbeirodewangen misschien iets met de koude te maken?

Maar in het weekend slaat dan weer het noodlot toe: alle remmen gaan los, te veel tegenwind om al die soberheid en ingetogen boetedoening van de voorbije dagen te counteren! En ook op weekdagen komt er al eens een dinertje of een 'datverdienteenaperitiefje’-moment roet in het dieet gooien… Neen zeggen is ZO MOEILIJK! Met achteraf dan de wroeging die blijft hangen in mijn hersenpan als de fond in een lekkere fles wijn. Maar levensgenieter is my middle name… ik hou veel te veel van alle lekkere dingen, in vloeibare zowel als vaste vorm en in alle mogelijke texturen.

Tijdens het lange Pinksterweekend, op citytrip in Porto (zalige stad trouwens, daar vertel ik een andere keer wel eens over), kreeg ik het idee om een blog te beginnen. ‘Scripta manent’ (om eens een Bart De Weverke te plegen) dacht ik. Als ik aan ‘HET internet’ kond doe dat ik wil vermageren, dan kan ik niet meer terugkrabbelen, dan moet ik wel door de zure appel bijten! Anders lijd ik gezichtsverlies, ben ik een dikke loser. Het zal mij motiveren om culinair wat creatiever uit de hoek te komen en mijn light Sehnsucht te delen met mijn meevoelende empathische lotgenoten! Dus, geïnspireerd door de Portugese sardientjes, ook een vette vis, had ik meteen een passende naam voor de blog die mij zal lijden/leiden tot dat maatje minder.

Et voilà, hiermee is de eerste stap gezet, zo moeilijk was dat nu ook weer niet, ware het niet dat er de eerstvolgende dagen alweer tal van heuglijke culinaire geneugtes en hoogdagen in de agenda staan: gaan jureren voor de praktische proeven in een hotelschool, een uitgesteld vaderdagetentje… Tja niet meteen de ideale omstandigheden. Maar Rome is ook niet in één dag gebouwd en de mentale voorbereiding, mijn dieetmodus, moet trouwens nog geactiveerd worden! Daarna gaat ‘de nieuwe levensstijl’ zonder pardon in pole position van start, ik beloof het op mijn communiezieltje. Eerst heb ik de tijd (en energie, lees calorieën) nodig om alles grondig voor te bereiden en de inhoud van mijn nieuwe voorraadkast uit te dokteren, want ik zal niet tevreden zijn met ‘een blaadje sla en een droge tomaat, geserveerd op een bedje van magere plattekaas’. Het moet lekker smaken en ‘fähig’ (omdat ik dat zo’n mooi woord vind) zijn voor mijn verwende en veeleisende smaakpapillen!

Be prepared, volgende week vlieg ik erin! Gelukkig blijft die porto jaren goed…