No waste in de keuken

Voor de website www.gezondheid.be maakte ik recent twee artikels: 'No waste in de keuken' en 'Product in de kijker:asperge'. Best een leuke opdracht eigenlijk en een hele kluif om mij in vast te bijten. 
Het werk daarrond + het feit dat ik sinds vorige maand tot eind augustus meer dagen in de week werk = geen tijd meer om te bloggen momenteel... 
Voor de liefhebbers: zie www.gezondheid.be, onder 'dossiers'

Supersnelle soep en wok

Het was druk de laatste paar weken. Samen met JM genoten van een reisje naar de zon, in de vorm van een dolce far niente vakantie op het Kaapverdische eiland Sal. En ook nog een superleuk en gastronomisch verlovingsfeest van M (dochterlief) & R.
Dat alles piekt in de categorie 'de leuke dingen des levens'...
Valt het op dat ik tijdens die vakantie 'Geachte heer M.' van Herman Koch heb gelezen?  Mooi boek trouwens van een van mijn favoriete auteurs!

Tijd om gerechtjes neer te pennen en te fotograferen was er dus niet bij, maar ik maakte deze week wel een poepsimpel-supersnel-klaar soepje in een frisgroene lentekleur dat ik graag met jullie wil delen (het recept dan toch) en je krijgt er nog een eenvoudig wokreceptje bovenop.

De groene soep

Het werd eens tijd om de diepvries leeg te maken en daar vond ik nog een groot pak erwten en wat broccoli. Die kregen het gezelschap van een grote ui in schijfjes, gebakken in een nootje boter, daarbij een fijngesnipperd lookteentje en dan na tien seconden zo'n halve kg diepvrieserwten en een 4-tal diepgevroren broccolirozen.
Alles doorroeren, wat laten stoven en dan arroseren met 2 liter kippenbouillon. De groente laten gaarkoken, een paar blaadjes salie erbij en een eetlepel fijngesneden verse munt. Mixen en eventueel nog een grote schep zure room erdoor roeren. Da's een calorietje meer maar het geeft de soep wel een zalviger, smeuïge smaak. Nog wat peper en zout erbij en smullen maar.

De wok

'Panklaar' klinkt mij als muziek in de oren als het hoort bij een ingrediënt dat deel uitmaakt van mijn kookpot 's avonds in de week. En ook kipfilet gemarineerd door de slager is hier letterlijk 'gefundenes fressen'. Tweemaal bingo hier. De kipfilets worden in reepjes gesneden, met een overschotje sesamzaadjes bestrooid en gewokt in een hete pan met een scheutje arachideolie. Daarna gaan er in diezelfde wokpan blokjes rode paprika, geblancheerde peultjes, een fijngesnipperd lookteentje en gemberstukje. Als die bijna gaar zijn, klets je er nog een royale portie 'panklare' shiitake, sojascheuten en fijngesneden lente-ui bij. Wat Italiaanse kruiden, een snufje kurkuma, un peu de poivre un peu de sel, en voor extra smaak nog wat kant-en-klare woksaus van Origin'O.
Lekker, gezond, lijnvriendelijk en weinig afwas!

Tonijn met passie

Het is Valentijnsweekend en we zullen het geweten hebben. Bloedrode harten en schietklare cupido's in de etalages, afrodisiaque oesters in de aanbieding... 
Of je nu pro of contra bent, de gecommercialiseerde hoogdag van de passie houdt iedereen in zijn greep.

Om in de sfeer te blijven, vandaag een receptje van tonijn met passievruchtensaus. Tonijn, ja het is een heikel item. Gekweekt, bedreigd, vervuild? Het beestje heeft momenteel geen al te beste reputatie en wie het eet wordt door de groene, milieubewuste medemens scheef bekeken. Maar er zijn verschillende soorten en ze zijn niet allemaal aan het uitsterven en het is gewoon heel lekker en je eet het ook niet elke week (met zo'n prijs….).

Ik grill mijn tonijnsteak in een hete, licht geoliede grillpan. Een half minuutje aan beide zijden zodat hij een knapperig korstje heeft maar binnenin mooi rood blijft.

Voor de saus mix ik het sap van een passievrucht met een 2,5 lepels lekkere olijfolie tot een emulsie. Als je niet houdt van die zwarte venijnige pitjes, dan zeef je het sap best eerst. Een beetje peper en een snufje fleur de sel erbij en de passiesaus is klaar.

En dan daarbij nog een lekker groente- en kruidenslaatje van vijf tinten rood of groen, as you please!

                                      

Spirelli is in da house

                                 

                                


Een paar jaar geleden kreeg ik een 'Spiralschneider Spirelli' cadeau. Een hele mondvol voor een klein handigheidje waarmee je wortels en andere harde groente in sliertjes kunt snijden. Het ding kreeg een plaatsje in de voorraadkast en belandde - hoe ondankbaar toch van mij - in de zone langparkeren.
Maar onlangs werd die kast aan een grondig 'houden - niet houden' spelletje onderworpen (wat bij mij steevast eindigt op een score 9 - 1)... En ja, de slicer werd met zeer veel belangstelling bekeken en in ere hersteld!
Sindsdien wordt er gespirelliseerd dat het een lieve lust is en mijn nieuwe speeltje kreeg prompt een prominente, bijdehandse plaats in de keuken.

Vooral voor courgette vind ik het superhandig. En omdat ik koolhydraten zoveel mogelijk vermijd, vervang ik spaghetti door groene courgettesliertjes die ik even kort aanbak in de pan.
Hieronder het recept voor 2 grote eters.

Wat heb je nodig? 

anderhalve courgette in julienne gesneden met de slicer, resterende helft in kleine blokjes

2 paprika’s in blokjes

½ ui en 1 knoflookteen versnipperd

250 g gehakt

½ klein doosje tomatenpuree

half bouillonblokje kip

verse kruiden, Italiaanse kruiden, snufje kaneel

Bereiding

Ui aanstoven in olijfolie (wokpan bv.), look toevoegen (10 sec) en dan de courgette en paprika. 

Verse kruiden erbij (fijngesneden salie + rozemarijn + platte peterselie), Italiaanse kruiden, snufje kaneel en half bouillonblokje kip. 

Alles roerbakken tot de groente beetgaar is en kruiden met peper en zout.

Gehakt bakken in wat olijfolie, de tomatenpuree erbij doen en laten uitzuren. 

Gehakt bij de groente doen en even laten trekken. 

Courgettesliertjes een minuut roerbakken in wat olijfolie.

Smakelijk eten!

En nog eens bedankt Lien voor de Spiralschneider Spirelli ;-)

Mijn nieuwe maatje

In mijn kindertijd was 'If I had a hammer' van Trini Lopez een fenomenale hit. En toeval of niet, vorige week werd het nummer nog eens op Stubru gedraaid. Ik vroeg mij altijd af wat voor fun er aan een hamer kon zijn: 'I'd hammer in the morning, I'd hammer in the evening'... ja, so what? Piv Huvluv zou er een dankbare kluif aan hebben.

Wel, sinds vorige week heb ik zelf een hammer, een Hammer Cross Trainer, en ik ben er heel blij mee. Niet dat ik van plan ben om nu ook continu te hammeren, in the morning EN in the evening, maar ik heb mij toch voorgenomen om elke dag een paar minuten te oefenen. Rustig beginnen zoals bij start to run en geleidelijk aan het schema opbouwen.

Ik was van plan om mijn lekkere warm gerookte zalm vandaag op de blog te gooien, ja zelfs gefotografeerd van a tot z, maar met al die negatieve publiciteit in Telefacts van vorige week, vind ik dat nu niet zo'n goed idee.
Hammertime dan maar in plaats van een recept.

And the winner i izzzzz

Het is de tijd van het jaar voor de awards: de MIA's, de sportman/vrouw, de beste restaurants, ja zelfs de slimste mens ter wereld van het  jaar.... Wel, ook ik heb mijn restaurant-belevenissen van 2014 geëvalueerd en the winner izzz... The Jane in Antwerpen!
Veel heb ik niet moeten wikken en wegen, man man man wat een verrukking op het bord, wat een sfeer en wat een kader! En als al die wierook dan nog kan worden samengebundeld in een pakket met een prijskaartje conform een éénsterrestaurant, dan is dat voor mij de perfectie!

Verwacht nu niet dat ik hier alle bordjes haarfijn ga beschrijven, fotootje incluis. Ik vind dat zelf ook saai om te lezen in een recensie en sla die passage altijd over. Maar een beetje verantwoording is toch wel zijn plaats bij zo'n halleluja-houding.

The food
De 'geregjes' die we in parade voorgeschoteld kregen, waren stuk voor stuk een feest voor het oog en de smaakpapillen. We werden getrakteerd op tongstrelende smaken met frisse Oosterse toetsen. Echt pareltjes ook zoals alles gedresseerd was, ongesubsidieerde pure kunst! Met quasi telkens nog een extraatje aan de tafel in de vorm van een bouillon, een granité... waarmee het bordje werd afgewerkt.
Het enige minpuntje dat ik kan bedenken: mijn carpaccio van coquille met avocado werd aan tafel gearroseerd met iets te veel cevichecitrus, waardoor die de bovenhand kreeg en de coquille wat op de achtergrond duwde. Ik kreeg meteen verbaasde (om niet te zeggen verbouwereerde) blikken van mijn disgenoten toen ik die opmerking maakte, maar ik blijf erbij, die serveerster is bij mijn bordje gewoon iets te gul geweest!

The wine
Onbekende wijnen uit regio's die ik niet meteen met wijnmakerij associeer (staat New York, Aosta) maar verrassend lekker, ontdekkingen, en toegelicht door een enthousiaste sommelier met liefde voor het vak.

Het Team
Jonge, efficiënte serveerders/sters die duidelijk fun hebben in hun job, hoe mooi is dat? En een geoliede keukenbrigade die net voldoende tijd tussen de gerechten laat en die je een ruime inkijk biedt (in de keuken uiteraard).

De sfeer
Een streepje muziek op de achtergrond, een losse en gemoedelijke sfeer, voldoende privacy om rustig te kunnen keuvelen met je tafelgenoten, en een prima akoestiek! 

Het kader
Tja overweldigend mooi, die mix van sacrale elementen met een tikkeltje Sergio rock werkt magisch. Je komt ogen tekort. Alleen al die megakroonluchter, wat een pièce de résistance!

En dan komen die ragfijne glazen, hand made messen uit Israël... alles (of toch bijna alles) met The Jane signatuur of course.

Wel, dat zijn zo van die dagen waarop een mens zich volmaakt gelukkig voelt... voor zo'n culinaire belevenis rijd ik graag naar Antwerpen, of liever, rijd ik graag mee want dat geluk hadden we dan ook nog eens.

Sergio en Nick, mijn petje af! Sex on the plate, you've got it!
What a lady die Jane, ik kan niet wachten om haar MAATJE Tarzan te ontmoeten!

Try-out voor kerstmis

Nu de Sint terug naar Spanje is vertrokken - met al die stakingsellende en het ellendige weer hier kan ik de heilige man geen ongelijk geven - begint iedereen stilaan aan Kerstmis te denken. De glühwein-chalets schieten als paddenstoelen uit de grond, die onfortuinlijke touwklimmende kerstmannetjes hangen weer zielig aan de huizen te bengelen en wanneer je door de winkelstraten kuiert, word je zo intens gemarineerd met 'jingle bells muziek' dat die een uur later nog in je hoofd dwarrelt. 
Maar ik hou van de kerstsfeer en het decor mag best ook wat kitscherig en bling bling zijn! 
De fonkelende lichtjes, de feeërieke bomen, de sfeer en gezelligheid... 
Het doet mij denken aan sprookjes, aan Disneyfilms, aan die magische momenten uit mijn kindertijd... Wellicht ook daarom heb ik iets met kaarsen en ben ik zo'n theelicht-mens. Gezelligheid en kaarslicht zijn voor mij onafscheidelijk, zoiets als Sinterklaas en Zwarte Piet of Gert en Samson.

Soit, stilaan tijd dus om ook aan het kerstmenu te denken. Dit is een eerste try-out voor het hoofdgerecht, met in de hoofdrol eekhoorntjesbrood meegebracht uit Piemonte (zie blog-post van november) als basis voor een lekker sausje. Ik serveerde het hier met lamsfilet, maar met een stukje kalfsvlees of waarom niet een kerstige kalkoen past het ongetwijfeld beter. De rest van de cast: julienne van witloof en koolrabi, peterseliewortelpuree en gegrilde Francelinetjes.

1. De julienne: een halve sjalot snipperen en glazig stoven. Kleine blokjes witloof (1 stronk) en koolrabi (een halve) gaarstoven en kruiden met peper, zout en ietwat citroenzeste.

2. De peterseliewortelpuree: 2 peterseliewortels (pastinaak kan ook) schillen en in blokjes snijden. Bedekken met melk, gaarkoken, mixen, kruiden en er een flinke dot zure room (ja 't is Kerstmis hé!) onder roeren.

3. De saus geparfumeerd met eekhoorntjesbrood: een handje gedroogde paddenstoelen 1 à 2 uur laten weken in lauw water. Door een zeef gieten, het vocht opvangen en het laten inkoken tot er maar een bodempje overblijft. 100 ml kalfsfond toevoegen, kort laten inkoken, kruiden en de saus wat opdikken met Maïzena bruine roux minute. Je kunt er ook klontjes koude boter doorroeren, maar dat is meteen superveel calorieën. 
De champies goed uitdrukken, droogdeppen en bakken.

Vanaf het moment dat ze water absorberen, dompelen die paddenstoelen je hele keuken in een heerlijk aroma. En dat ze lekker smaken, hoef ik er wellicht niet meer aan toe te voegen. Had ik maar meer dan één zakje meegebracht...